دو پاپ

دو روز پیش فیلم "دو پاپ" رو دیدم  فیلم خیلی خوبی بود از نظر بازی بازیگران و موضوع و دیالوگها. هرچند شاید یه فیلم تبلیغی برای مسیحیت و کاتولیک محسوب بشه که فکر کنم شیوه‌ی خوبی برای تبلیغ دین باشه. دو نفر که بهشون میگن پاپ که شاید جایگاه خیلی مقدسی دارن، برای مخاطب عادی نشون داده میشن مثل همه‌ی انسانها و با وجود عقاید مختلف با هم مباحث مذهبی دارن.
چیزی که خیلی روش تاکید میشد واژه‌ی تغییر بود. همه چی در حال تغییره و اصلا همین پذیرش تغییر باعث پیشرفت و موفقیت میشه پس لزومی نداره خیلی مصر باشیم روی اصولی که شاید گاهی کورکورانه قبول کردیم. طبق عصری که زندگی میکنیم میشه اصول رو در حد مجاز تغییر داد. البته منظور از اصول بیشتر مواردی هست که طبق تفسیر آدمها به سنت تبدیل شده. کل فیلم در خدمت این‌جور مفاهیم بود.
بازی بازیگران نقش هر دو پاپ خیلی خوب بود و دوست‌داشتنی. یکی (برگولیو) به خاطر سوابقی که در تاریخ آرژانتین داشته و ویژگی‌های آرژانتینی و قرار گرفتن در مسیر تغییر، و دیگری(بندیکت شانزدهم (چون فیلم خیلی به گذشته او نمی‌پردازه و به نفع برگولیو هست در جایگاه دیگری قرار میگیره از نظر من) به خاطر شخصیت بامزه‌ای که داره اول خشک و مقرراتی و بعد مهربون... قسمتِ بیشتر فیلم گفتگوی این دو بود اما اصلا خسته‌کننده نبود. گفتگویی که یک سیر داشت. 

خلاصه فیلم خیلی خوبی بود. از لحاظ بصری هم خیلی جذاب بود.